فرهنگ مستولی بر خاورمیانه و کشورهای مسلمان نشین، فرهنگ "عقده" هست یا به قول دوستی "گرو گوری". به وجد آمدن این فرهنگ ریشه در مذهب، تکه پاره کردن مفاهیم و تئوریهای سیاسی غربی مثل سوسیالیسم و ریشه دوانی کمونیسم و تفکرات چپ گرا در سالهای اوج کمونیسم با شعارهای توخالی ، دارد. فرهنگی که تمام بدبختیها را زیر سر امپریالیسم میبیند و دوران استعمار و استثمار.
در خیابانهای امن اینجا قدم میزنیم، کودکان بازی میکنند و شادند، آرامش موج میزند، صدا از کسی در نمیاید، انگار نه انگار در نقطه دیگری از جهان بمب و آتش بار است. من در حالیکه لبخند بر لب دارم یهو چیزی از ذهنم میگذرد. هفته اخیر نروژ مورد تهدید های تروریستی قرار گرفته، راستی اگر این تهدید برای سوئد هم به وجود بیاید این کودک سوئدی چطور بخندد؟ چطور با این امنیت راه برود؟ لعنت فرستادم به آنها که چشم دیدم آرامش را ندارند. بعد یادم افتاد همین چند وقت پیش بود که در صفحه ای دیده بودم چطور برخی ایرانی ها از اینکه اروپایی ها در آرامشند ناراحتند و آنها را محکوم به خوش نشینی میکنند.
میدانید خیلی باید ابله باشیم که فکر کنیم یک سوئدی آرامشش را مفتی به دست آورده. سوئدی ها که فرهنگ عقده را ندارند با این که سوسیالیسم پایه و اساس سوئد امروز هست. سوئدی ها برای رسیدن به این آرامش پوست انداخته اند. سوئدی ها با بک گراند وایکینگهای متوحش به جایگاه امروزی یعنی مردمانی متمدن رسیده اند اما نه با تخطئه دیگران بلکه با "همت" خودشان. اینکه ملتهایی که برای آرامش زحمت کشیده اند رو چشم نداشته باشیم ببینیم چون خودمان جربزه تلاش برای آرامش را نداریم فقط از همان فرهنگ عقده نشات میگیرد.
سوئدی های ثروتمند امروز بارها و بارها در فقرو قحظی قرار گرفته اند و تنها راه چاره را در تلاش و تلاش و تلاش دیدند. سوئدی ها جنگهای وجشیانه زیادی را تا دویست سال پیش داشتند اما وقتی به این نتیجه رسیدند که جنگ، نفرت از همدیگر، مقام طلبی و کشور گشایی چیزی جز نابودی ندارد دست برداشتند و برای صلح تلاش کردند. امسال دویست سال از بی جنگ بودن این کشور میگذرد. دویست سال در آرامش و صلح و امنیت. باور کنید این را مفت به دست نیاوردند برای هر روز این دویست سال زحمت کشیده اند.
میدانید چه نگرانم میکند، اینکه کشورهایی انقدر سخاوتمند مورد سوء استفاده قرار میگیرند و پشیمان می شوند از این همه سخاوت. نروژ از کشورهای بسیار پیش رو در حقوق بشر بود. کشوری بود که پناهنده میگرفت به وفور، امکانات در اختیارشان میگذاشت به وفور، احترام میگذاشت به فرهنگ و عقاید و زبانشان، در نروژ و سوئد زنان مسلمان حتی با برقع میتوانند رفت و آمد کنند، احکام خودشان را داشته باشند. در مدارس به احترام مسلمانها جایی برای نماز گذاشته بودند. به طور خلاصه در نروژ غربی با جمعیت بیشتر مسیحیان، مسلمانها از احترام و آزادی بیشتری برخوردار بودند تا کشورهای مادرشان. دلیل این همه سخاوت تفکر سوسیال دموکراتی بود. تفکری که سعی میکند پایبند اصول حقوق بشر باشد. یکی از حقوق انسانها حق زندگی در جایی بهتر است. نروژ و کشورهای مشابه این حق رو به بسیاری دادند، پذیرفتنشان، برای اینکه آنها در کشوری بهتر زندگی کنند، هرگونه امکاناتی در اختیارشان گذاشتند تا با امنیت و آرامش در کشور بهتری زندگی کنند، مگر نه اینکه در شرایط بعد استعدادهایشان شکوفا نمیشود؟ پس اجازه دادن در شرایط خوب باشند و شکوفا شوند. حزب سوسیال دموکراتها بزگترین هزینه رو بخاطر این سخاوت داد و آن همان کشتار اعضای جوانان حزب بود در جزیره یوتا در سال 2011. بعد از این اتفاق نروژ برای مبارزه با تفکر نئونازیستی گشاده تر از همیشه برخورد کرد. سال بعد اولین زن مسلمان به وزارت رسید، مسجد ها اضافه شدند و ...
اما نتیجه اش این بود که در حمله تروریستی جهادی ها در کنیا یک نفر با تابعیت نروژی شناخته شد. و او یک سومالیایی مسلمان بود که در نروژ رشد کرده بود اما استعدادش در کشتار شکوفا شده بود.
هر چه نروژ سخاوتمند تر شد پر توقعی مسلمانهای نروژ که اگر ولشان کنی مثل مسلمانهای بریتانیا میگویند چرا قانون کشور بر اساس شرع و قوانین اسلامی نیست! بیشتر شد. و نتیجه رشد بیشتر نژاد پرستی و به روی کار آمدن دولتی دست راستی ضد مهاجر شد. با این حال نروژی ها همان مردمان نیکو بودند و سخاوتمند.
هفته پیش نروژ سخاوتمند در پی تهدیدهای تروریستی برای موقت از شینگن خارج شد، و محدودیتهایی تعیین کرد.
این اتفاق برای کشورهای دیگر هم خواهد افتاد ، همانطور که نتیجه انتخابات اتحادیه اروپا نشان داد که تمام کشورهایی که مهاجر بسیار دارند امسال احزاب ضد مهاجر گوی سبقت را با فاصله ای باور نکردنی ربودند. راستش سوسیال دموکراسی برای مردمان این کشورها جواب میدهد که در فرهنگشان سخت کوشی و تلاش هست نه مفت خوری و تن پروری و عقده! برای همین به جای استفاده از امکانات این کشورها راههای سوء استقاده را بلدند!
در این باره بیشتر خواهم نوشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر