بالاخره کار خودمو کردم. موهارو زدم، همونقدر کوتاه که میخواستم الان تمام موهام تیغ تیغیه! به طرز جالبی از وقتی زدم بیشتر حس زن بودن دارم. به نظر خیلی خوشگل تر و سکسی ترم! عکس العملها جالب بود. بجز مامان و خاله ها و یکی دو تا زنهای عرفی، بقیه تایید کردن. دوستان خارجی و فمینیستها تقریبا گفتن" راحت" یا همون "خلاص"! پسرها همه بدون استثنا، مجرد و متاهل، میانسال و جوان ، ایرانی و خارجی یک عقیده داشتند" عالی"! اما این وسط یک دسته زن بودن که من رو " شجاع" خطاب میکردند! راستش تنها چیزی که فکر نمیکردم بخاطرش شجاع خطاب بشم تراشیدن مو بود! تازه هنوز دو سه سانتی هست و کامل تراشیده نشد. دو سه تا از دخترها بهم پیام دادن:"شجاعتت قابل تحسینه من جرات نکردم! " راستی این مو چیه که برای زدن و نزدنش جرات و شجاعت لازمه؟ این چه چیزیه که زنهای زیادی دلشون میخواد ولی چرات ندارن، جرات چی رو ندارن؟ مردها که میتراشن هم شجاعت دارند؟ شنیدین تا حالا به مردی که موهاشو بلند کنه بگن شجاع؟ جالب بود برام که هنوز، با اینکه موج تراشیدن سر زیاد شده، با اینکه مث سابق نیست که تک و توک موی زن کوتاه داشته باشیم هنوز این کار تابو محسوب میشه! تابوی خود بودن، باب میل خود ظاهر رو درست کردن! تابوی زن عرفی نبودن! فکر نمیکردم یه روزی به افتخارات تابوشکنیم تراشیدن مو هم اضافه بشه اونم تو دورانی که بسیاری موهاشون کوتاهِ کوتاهه! اما انگار زن بودنت با اندازه موهات تعیین میشه! میگن "رفتی پسرونه زدی؟!" با اینکه کاملا یک مدل مو ست فارغ از جنسیت! به هر حال شجاعتی درکار نبود تا امروز هم به خاطرت همون تفکرات که مدل پسرانه است و تو دختری نذاشته بودند من موهام رو انقدری کنم! ولی این بار گفتم خودم باید راضی باشم گوربابای بقیه! و من به طرز مرگباری راضیم. هیچوقت انقدی که الان حس زن بودن دارم نداشتم! زن بودن من به اندازه موی سرم نیست، زن بودن من به وجود منه! به منِ زن با تمام زنانگی هایم. زنانگی هایی که با موی بلند و کوتاه هرگز از بین نمیره. مینویسم به دوستانی که کار من رو شجاعت دونستند: شجاعتی لازم نیست، موی سر، موی تن، موی صورت مال شما ست، حق شما که هرجوری دوست دارید داشته باشیدش، بلند یا کوتاه،زده یا نزده، هرجور که شما احساس زیبایی و راختی دارید همان طور باشید. شجاعتی لازم نیست برای کوتاه نگه داشتن یا بلند کردن. این حق شماست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر