دوران دانشجویی کارشناسی که تهران زندگی می‌کردم یکی از تفریحاتم خوردن کباب ترکی «پدر بزرگ» یا «بهروز» سر سئول بود. اما دوست صمیمی‌ام عاشق کباب ترکی «نشاط» در سنارخان بود. نشاط معروف بود به عمله خور. دلیلش هم این بود که اعمله‌ها یا کارگران ساختمانی بخاطر فعالیت بدنی شدید حجم غذایی که سیرشان کند بزرگ بود. این رفیق ما هم با اینکه کلا ۴۶ کیلو بیشتر نداشت اما حجم غذایی که می‌خورد زیاد بود و کلا عاشق غذای پر پرو پیمون. خلاصه یک شب رفیق ما گفت بریم نشاط. صف عظیمی از تیپهای فراوان جلوی نشاط بود. از دارا و ندار. اما دارا‌هایش فقط می‌خریدند و سوار ماشین‌هایشان می‌شدند، بقیه یا به سمت پارک می‌رفتند یا در داخل مغازه. من و دوستم رفتیم سرو گوشی آب بدهیم. تقریبا جز مردان کسی آنجا نبود. رفتیم نشستیم و لقمه‌های گنده رادر دهانمان کردیم و قهقه زدیم. مردان دورو بر نگاهمان کردند، تکه هم انداختند اما ما از اینکه کباب لذیذ و سیرکننده می‌خوردیم راضی بودیم. بی شک اگر زنانی دورو بر ما بودند یا مردان هم طبقه‌مان، از ما با عنوان دختران بی شخصیت و بی‌کلاس یاد می‌کردند. آن زمان، یعنی ۱۲-۱۳ سال پیش اگر زنی لقمه‌های بزرگ می‌گرفت که ناچار باشد دهانش را یک متر باز کند مورد ایش ایش همگان قرار می‌گرفت. زنان بسیاری در جلوی دیگران ناچار بودند غذای کم بکشند یا لقمه‌های کوچک که نشان بدهند چقدر «خانم» ، «متشخص» و «ظریف» هستند. قطعا من و‌دوستم در این دسته قرار نمی‌گرفتیم.
هر بار اینجا ساندویچ‌های عمله‌خور می‌خورم یاد آن شب و یاد تمام تذکر ها و‌چشم غره‌های اطرافیان می‌افتم. همیشه هم فکر می‌کنم واقعا با چه منطقی این بایدها و نبایدها را برای زنان ساختند؟
عزیزان من! ساندویچ بخورید آن هم با لقمه‌های بزرگ، مخصوصا وقتی از گشنگی هلاکید. دهانتان را مثل آدم باز کنید و لقمه درست بگیرید و بخندید به تمام کوته‌فکرانی که خودشان غذاخوردنشان نشخوارگونه است اما توقع دارند زن گنجشکی غذا بخورد!
نمیخوام ایراد بگیرم ولی من از گفتن طرف تیپش جواده بدم میاد چون هرکسی رو صاحب شخصیتی میدونم و یا عمله کلا فحش محسوب میشه و من نمیگم شاید معنایش همان باشد که باید گفت و ساندویج عمله خور دیگه حس بدی بهم داد خودم هنوز خیلی کلمات رو اشتباه و بی جا اونقدر به کار بردیم که به جایش هم نمیشه استفاده کرد از آن ...میشه نظرتون رو بگید سپاسگزارم
پاسخحذف