امروز کاری رو کردم که تو عمر دوران تحصیلم نکرده بودم یعنی رفتن پیش استادها و اینکه ازشون بخوام طوری تصحیح کنن که من نمره بگیرم
میدونین چرا اینجا این کار رو کردم؟ چون مطمئن بودم من درست نوشتم اما درست ننوشتم! یعنی فهمیدم چی باید بگم و میدونم چی میخوام بگم ولی بخاطر عدم تسلط به انگلیسی نتونستم برسونم. برای همین ورقه به دست رفتم پیش دو تا استادی که از بخششون کمترین نمره رو گرفته بودم و دوساعت با زبان الکن انگلیسی باهاشون صحبت کردم تا بهشون حالی کنم اشکال از درک نیست از نوشتنه! مثلا یه خطی رو استاده هی میخوند و میگفت من نمیفهمم چی نوشتی؟ منم تو دلم میگفتم بابا اینکه واضحه(البته برای خودم واضح بود) در نتیجه مجبور شدم هی براش توضیح بدم و توضیح بدم اخرش گفت آهاااااااااان منظورت این بوده!!!
میدونین چرا اینجا این کار رو کردم؟ چون مطمئن بودم من درست نوشتم اما درست ننوشتم! یعنی فهمیدم چی باید بگم و میدونم چی میخوام بگم ولی بخاطر عدم تسلط به انگلیسی نتونستم برسونم. برای همین ورقه به دست رفتم پیش دو تا استادی که از بخششون کمترین نمره رو گرفته بودم و دوساعت با زبان الکن انگلیسی باهاشون صحبت کردم تا بهشون حالی کنم اشکال از درک نیست از نوشتنه! مثلا یه خطی رو استاده هی میخوند و میگفت من نمیفهمم چی نوشتی؟ منم تو دلم میگفتم بابا اینکه واضحه(البته برای خودم واضح بود) در نتیجه مجبور شدم هی براش توضیح بدم و توضیح بدم اخرش گفت آهاااااااااان منظورت این بوده!!!
خلاصه با یه استاد هفته پیش و با استاد دیگه امروز صحبت کردم و به نظر میاد که پاس شدم حالا نتیچه نهایی فردا مشخص میشه..
یعنی روزی صد بار به اینکه فقط آیلتس اونم با حداقل نمره ملاک پذیرش بود رو فحش میدم. عزیزانی که قصد ادامه تخصیل در خارج از کشور دارید گور بابای آیلتس لطفا زبان انگلیسی رو مثل فارسی صحبت کنید تا مثل خر تو گل نمونید.
از اون بالاتر عزیزانی که قصد سفر و اقامت در اسکاندیناوری رو دارید درسته که انگلیسی بلد باشید کارتون راه میفته اما اگر دنبال کار یا موفقیت هستید یادتون باشه رمز موفقیت در بلد بودن زبان اصلی این کشورها اون هم بلبل وار است.
و اما برگردیم به اجرای دیشب. امروز هر جا رفتم و پیش هر کس رفتم از برنامه دیشب تعریف کردن. خودم هم که فیلمش رو دیدم خیلی راضی بودم. همه بچه ها خیلی زحمت کشیده بودن ولی واقعا پوست من یکی کنده شد، از رزرو کردن جا، هماهنگ کردن بچه ها، هر دفعه به دوش کشیدن لپ تاپ و اسپیکر و بردن سر جلسه تمرین، سعی در کم کردن حرکتهای رقصم برای هماهنگ شدن بچه ها و آسونتر بودن حرکات برای بقیه، پیدا کردن آهنگ که مورد توافق همه گروه قرار بگیره، طراحی حرکت ها بر اساس نظراتی که در کل بچه ها داده بودن و ....... اما خشحالم، تمام این سختیها به نتیجه اش می ارزید. ما چها ر تا رقص داشتیم به چهار تم و ریتم متفاوت، که توی هیچ کدوم این رقصها حرکت مشابه با رقص قبلی نداشتیم. یعنی این یکی از اصول رقص خودمه که تا جایی که میشه نباید حرکت های خاص یکسان داشت . تو رقص تکی خودم هم همیشه همینطوره به ندرت من با یک اهنگ دو بار یه شکل برقصم حتما هر دفعه یه جرکات دیگه ای دارم! خلاصه این مسئله رو در رقص گروهی هم انجام دادیم .اما از ابداعات دیگه ما در رقص گروهی که البته از ذیق وقت ناچار به انجامش شدیم ولی در اخرش خودمون راضی بودیم هرچند بعضی بیننده هامون به همون حالت سنتی همیشگی رقص گروهی بیشتر راضی بودن، این بود که ما تعداد رقصهای هماهنگمون کم بود و بیشتر دو به دو میرقصیدیم و متفاوت اما به طوری این رو انجام دادیم وسعی کردیم اینطور باشه که زننده نباشه و مثلا اگر یک گروه حرکات بیشتری داره گروه بعدی که در سمت دیگه میرقصه حرکات ساده ای داشته باشه. یا اگر دو نفر رو به جمع بودن دو نفر دیگه رو به هم میرقصیدن.. خلاصه من خودم از این ابتکار اجباری راضی بودم. لباسهامون چهار رنگ بود، طلایی، آبی، زرشکی و سبز و پارچه مخمل، یه حریر هم به صورت تور پشتمون دوخته بودن شبیه فرشته ها شده بودیم؟ کارایی این حریر چی بود؟ موقع اجرای مراسم قاشق زنی رو سرمون باید مینداختیم. بله ما وسط رقصمون دو مراسم معروف چهارشنبه سوری، قاشق زنی و فالگوش رو هم انجام دادیم!
جالبترین نکته برای من این بود که با اینکه خب ما بسیاری از اقایون رو داریم که در مهمانیها و مراسم ها پا به پای خانمها میرقصند اما انگار هنوز در ذهن مردم ما رقص زن عادی و مرد غیر عادیه برای همین تا وقتی ما چهار تا دختر میرقصیدیم تشویقها عادی بود اما وقتی وسط سومین رقص یهو همایون وارد صحنه شد سالن از تشویق و سوت و ... منفجر شد. یعنی کاملا جنبه سورپرایزی بود برای مدعوین. بعد از احرای ما هم که دیگه برنامه رقص بود پسرها که اکثرا دوستان دانشجو بودن با اینکه دوست داشتن بیشتر در وسط مجلس برقصند اما ناچار کنار میکشیدن چون به قول دو سه تا از دوستان فقط دخترها و زنها وسط میرقصیدند. اما باز به ما دانشجوها که دختر و پسر شروع کردیم با هم رقصیدن و کلا فکر کنم رنگ و بوی دیگه ای به جشن انجمن دادیم که معمولا خیلی سنگین رنگین هستند و بیشتر خانوادگی و بزرگسال.
همین امروز برای دو تا برنامه نوروز دعوت شدیم یکی از طرف یکی از اعصای انجمن برای محل کارشون، و یکی از طرف انجمنی که اولین برنامه ما رو حمایت کرده بود. از الان هم برای دو ماه دیگه برای یک جشن دیگه انجمن یاری دعوت شدیم البته من شرط گذاشتم که باید برای یک رقص تنها برنامه داشته باشم که قبول کردند!
خب اگر فکر میکنید این وسط برای این همه هنرنمایی در مدی هم کسب میکنیم سخت در اشتباهید ما این کار رو فقط برای دل خودمون و از روی عشق انجام میدیم.
مخصوصا من که حاضرم تمام وقتم و بذارم برای رقص !
جالبترین نکته برای من این بود که با اینکه خب ما بسیاری از اقایون رو داریم که در مهمانیها و مراسم ها پا به پای خانمها میرقصند اما انگار هنوز در ذهن مردم ما رقص زن عادی و مرد غیر عادیه برای همین تا وقتی ما چهار تا دختر میرقصیدیم تشویقها عادی بود اما وقتی وسط سومین رقص یهو همایون وارد صحنه شد سالن از تشویق و سوت و ... منفجر شد. یعنی کاملا جنبه سورپرایزی بود برای مدعوین. بعد از احرای ما هم که دیگه برنامه رقص بود پسرها که اکثرا دوستان دانشجو بودن با اینکه دوست داشتن بیشتر در وسط مجلس برقصند اما ناچار کنار میکشیدن چون به قول دو سه تا از دوستان فقط دخترها و زنها وسط میرقصیدند. اما باز به ما دانشجوها که دختر و پسر شروع کردیم با هم رقصیدن و کلا فکر کنم رنگ و بوی دیگه ای به جشن انجمن دادیم که معمولا خیلی سنگین رنگین هستند و بیشتر خانوادگی و بزرگسال.
همین امروز برای دو تا برنامه نوروز دعوت شدیم یکی از طرف یکی از اعصای انجمن برای محل کارشون، و یکی از طرف انجمنی که اولین برنامه ما رو حمایت کرده بود. از الان هم برای دو ماه دیگه برای یک جشن دیگه انجمن یاری دعوت شدیم البته من شرط گذاشتم که باید برای یک رقص تنها برنامه داشته باشم که قبول کردند!
خب اگر فکر میکنید این وسط برای این همه هنرنمایی در مدی هم کسب میکنیم سخت در اشتباهید ما این کار رو فقط برای دل خودمون و از روی عشق انجام میدیم.
مخصوصا من که حاضرم تمام وقتم و بذارم برای رقص !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر